Sander Terphuis. Foto: Martijn Beekman
Zoals de naam het al zegt, is het thuisland het land waar iemand zich thuis voelt. Voor een heleboel mensen is dat hun geboorteland. En het is ook begrijpelijk, omdat hun roots daar liggen. Maar wanneer mensen in hun vaderland niet in vrijheid kunnen leven zonder angst en onderdrukking, dan werpt het wel een schaduw op het thuisgevoel. Een ander land dan het geboorteland kan heel goed het thuisland van iemand worden. Toen ik naar Nederland kwam, wist ik eigenlijk nauwelijks iets over dit kleine polderland. Ik had ook niet voor Nederland gekozen toen ik vanuit Iran vluchtte. Mijn keuze was een vrij land. Eén van de weinige dingen die ik toen over Nederland wist was de charme van Brabantse nachten!
In mijn kennismaking met Nederland heb ik van Leeuwarden tot Maastricht en van Enschede tot Middelburg gereisd en van alles en nog wat beleefd. Ik heb mij erover verbaasd hoe divers een klein land kan zijn qua landschap, gebruiken, dialecten enzovoort. Het was een buitengewoon boeiende en leerzame ontdekkingsreis door Nederland. Mijn eerste verblijfplaats in Nederland was een klein dorp in Friesland (Burgum). Daar heb ik een paar maanden gewoond in afwachting van mijn verblijfsvergunning. Aan de rand van mijn geboorteplaats Teheran is er een hele hoge berg (Alborz). Ik was vaak met vrienden bij Alborz te vinden. Het was onze droom om de bergtop te halen. Hoewel het ons niet lukte om de top te halen, konden we iedere keer weer een stukje hoger klimmen.
Alborz daagde mij iedere keer weer uit om naar de top te gaan. Maar het was ook een bron van kracht en inspiratie. In Friesland was er echter in de verste verte geen berg te bekennen. Ik miste toen niet alleen mijn familie en vrienden, maar ik had ook het gevoel dat ik mijn dromen kwijt was. Wandelend langs de weilanden genoot ik van de prachtige natuur. Ik heb mij laten inspireren door de nuchterheid van Friezen en ik heb genoten van beerenburg. Ook aan andere delen van Nederland heb ik hele mooie herinneringen. Een Hollandse mentaliteit, die mij zeker aanspreekt, is: doe gewoon doe je al gek genoeg. En af en toe een beetje zelfspot kan ook geen kwaad. Het relativeert juist het mensenleven. Maar Nederland heeft natuurlijk veel meer mooie dingen.
Dankzij de Koninginnedag kan ik één keer per jaar lekker mijn zolder en schuur uitruimen door van alles en nog wat op straat te koop aanbieden. Dankzij de karnaval kan ik tenminste één keer per jaar helemaal uit mijn dak gaan. En tijdens de vlaggetjesdag kan ik ieder jaar weer heerlijk genieten van de Hollandse nieuwe. Wat wil de mens nog meer!
Soms vragen mensen mij of het niet moeilijk is dat ik mijn naam heb veranderd. In het begin was het even wennen. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik niet beter weet dan dat ik Sander Terphuis heet. Deze naam hoort bij mij en het versterkt eigenlijk alleen maar mijn thuisgevoel in Nederland. Maar dat betekent niet dat ik mijn geboorteland vergeten ben. Ik geniet nog steeds volop van de Perzische gerechten, Perzische muziek en ik ben dol op Perzische tapijten. De schoonheid van Perzië is enorm. Het is alleen bijzonder jammer dat aan deze schoonheid zoveel geweld wordt gedaan door de machtlustige leiders in dat land.
Ik hoop echt dat we in Nederland ook in de komende jaren in staat zullen zijn om elkaar ruimte te geven; ruimte voor eigen geloof, ruimte voor eigen mening en eigenlijk ruimte voor vrijheid om zelf te kiezen. Dat is de kracht van dit kleine polderland, dat al vanaf het VOC-tijdsperk en daarvoor gewend is om met allerlei volkeren om te gaan. In een prachtig liedje van Fluitsma & Van Tijn is het te horen hoe mooi ons land is. Klik op onderstaande link naar Youtube en geniet!